فرو رفتن ناخن در گوشت از علل تا درمان آن

 فرو رفتن ناخن در گوشت از علل تا درمان آن

قبل از دیدن تصاویر زیر به سایت های زیبای زیر نیز سری بزنید

    www.takcarpet.blogfa.com       www.takcarpet.ir 

روی یکی از سایت های بالا دیدن نمایید تا زیباترین و نفیس ترین کالا را جهت دکوراسیون خانه ببینید

فرورفتگی ناخن به سه گروه دسته بندی می شود: خفیف، متوسط و شدید. موارد خفیف با تورم چنین ناخن، قرمزی (اریتم)، ادم و درد حین فشار دادن مشخص می شود.

وقتی ناخن پا رشد میکند و در گوشت ناخن فرو میرود باعث به وجود آمدن مشکلات زیادی خواهد شد، بافت نرم دور ناخن انگشت را درگیر میکند و باعث عفونت و تورم و التهاب آن می شود به این عارضه اونیکو کریپتوز می گویند درمان های مختلفی برای این عارضه وجود داردبرای پیشگیری از شدت یافتن آن بهتر است با روش های موثر درمانی به رفع آن بپردازید .

فرورفتگی ناخن پا در انگشت یا اونیکو کریپتوز (onychocryphotosis)، بیش از همه شست پا را درگیر می کند. عوامل آناتومیک و رفتاری بسیاری در فرورفتگی ناخن به داخل انگشت دخیل هستند که از آن جمله می توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهای مکرر یا ناغافل، استعداد ژنتیکی، تعریق بیش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد.

رویکرد درمانی محافظه کارانه عبارتند از غوطه ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاری نوار پنبه ای یا نخ دندان زیر لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شیاری (gutter splinting) با یا بدون کارگذاری ناخن آکریلیک، رویکردهای جراحی عبارتند از، کشیدن ناکامل ناخن یا برداشت کامل ناخن با یا بدون فنولیزاسیون (phonolizition).

روش های دیگر عبارتند از، سوزاندن ماتریکس ناخن با کمک الکتروکوتر، رادیوفرکوئنسی و لیزر دی اکسید کربن. کشیدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنولیزاسیون یا برداشت ماتریکس ناخن، به یک میزان در درمان موثر است. کشیدن ناکامل ناخن همراه با فنولیزاسیون، در مقایسه با برداشت جراحی ناخن بدون فنولیزاسیون در پیشگیری از عود علامت بیماری، اثربخش تر است، اما با افزایش مختصری در عفونت پس از عمل همراه است.

حدود ۲۰ درصد از بیمارانی که به علت مشکلات پا به پزشکان خانواده مراجعه می کنند دچار فرورفتگی ناخن پا به داخل انگشت یا اونیکو کریپتوز هستند. فرورفتگی ناخن زمانی رخ می دهد که پوست اطراف ناخن توسط صفحه ناخن کنار آن سوراخ می شود و به دنبال آن آبشاری از فرایندهای حضور جسم خارجی، التهاب و عفونت به راه می افتد. در نهایت ممکن است در انگشت مبتلا ضایعه ای دردناک، مترشحه و بدبو (بیش از همه در ناخن شست پا)، همراه با هیپروتروفی بافت نرم اطراف صفحه ناخن ایجاد شود.

علل و عوامل خطر

عوامل خطر مستعدکننده برای فرورفتگی ناخن پا، مشتمل بر مکانیسم های آناتومیک و رفتاری هستند. فشار حین راه رفتن، پوشیدن کفش و چاقی (در صورت وجود) سبب نفوذ بیشتر ناخن پا شده و شرایط را بدتر می کند. 

 برخی از صاحب نظران عقیده دارند که در ناخن های نازکتر و صاف تر و نیز ناخن های دارای چین ناخن پهن تر، خطر فرورفتگی ناخن بیشتر است، اما این مساله هنوز به اثبات نرسیده است. در یک مطالعه مورد شاهدی که در آن ۴۶ بیمار حضور داشت، تفاوتی در شکل آناتومیک ناخن پا در بیماران مبتلا به فرورفتگی ناخن و افراد غیرمبتلا مشاهده نشد.

ضربات مکرر (مثلا دویدن، شوت کردن) یا ترومای ناآگاهانه ای که به انگشت شست پا، وارد می شود، ممکن است از عوامل آغازگر باشند. بدون این که شواهد مستحکمی وجود داشته باشد، تصور می شود استعداد ژنتیکی و سابقه خانوادگی، تعریق بیش از حد و بهداشت نامناسب پا، احتمال فرورفتگی ناخن را افزایش می دهند. دیابت، چاقی و اختلالات تیرویید، قلب و کلیه که می توانند سبب ادم اندام تحتانی شوند نیز ممکن است این احتمال را افزایش دهند.

در دوران نوجوانی، پا بیشتر عرق می کند که سبب نرم شدن پوست و ناخن ها شده، شکافدار شدن آن را تسهیل می کند. این امر سبب تشکیل خار ناخن (اسپیکول) می گردد که می تواند وارد پوست اطراف ناخن شود. در افراد مسن، تشکیل اسپیکول ممکن است به یک مشکل مزمن تبدیل شود زیرا در این افراد به علت کاهش تحرک و اختلال دید، توانایی مراقبت از ناخن ها کاهش می یابد. علاوه بر این فرآیند طبیعی سالخوردگی سبب ضخیم شدن ناخن ها شده، کوتاه کردن آنها را دشوار می سازد و احتمال ایجاد فشار بر پوست اطراف صفحه ناخن افزایش می یابد و اغلب سبب فرورفتگی ناخن، درد و عفونت می گردد.

تظاهرات بالینی

فرورفتگی ناخن به سه گروه دسته بندی می شود: خفیف، متوسط و شدید. موارد خفیف با تورم چنین ناخن، قرمزی (اریتم)، ادم و درد حین فشار دادن مشخص می شود، موارد متوسط با افزایش تورم، ترشح چرکی، عفونت و زخم چین ناخن همراه است. شدیدترین موارد، رشد ناخن پا به داخل با التهاب مزمن و گرانولاسیون و همچنین هیپرتروفی شدید چین تظاهر می کند.

درمان

اندیکاسیون های درمان فرورفتگی ناخن عبارت است از درد یا عفونت شدید، انیکوگریپوز (بدشکل شدن یا انحنا یافتن ناخن)؛ یا پارونیشی (التهاب چین ناخن) مزمن و مکرر، کنتراندیکاسیون های درمان جراحی عبارتند از حساسیت به بی حس کننده های موضعی (مثلا لیدوکایین [زایلوکایین]، بوپیواکایین [مارکایین])، استعداد به خونریزی شناخته شده یا بارداری (در صورت مصرف فنل). گزینه های مختلفی برای درمان محافظه کارانه و جراحی وجود دارد که باید به بیمار پیشنهادشده و خطرات، منافع، درمان های جایگزین و ترجیح بیمار در نظر گرفته شود.